200 motels : een bizarre fantasie
By ?
200 motels : een bizarre fantasie
Frank Zappa is een hoofdstuk apart de hele popgeschiedenis. De man, die er in 1965 aan twijfelde of hij ooit nog wel eens kans zou krijgen, omdat Engeland de popscene dicteerde en de Beatles nooit meer weg te denken leken, die man lacht nu heimelijk achter zijn snor, want 1971 staat in het teken van zijn 200 Motels en uitgerekend Ringo Starr vertolkt in die opera de rol van Larry the Dwarf. En dat is niet het enige teken, dat Frank Zappa afgerekend heeft met de mythe van de Beatles. Toen de Mothers of Invention kort geleden in de Fillmore East in New York optraden, liepen John Lennon en Yoko Ono binnen en het duurde niet lang of John en Yoko deden mee op het podium.
Apart hoofdstuk
Maar wij zeiden, dat Frank Zappa een hoofdstuk apart is in de pop. Frank Zappa doet namelijk al jaren alles wat een verstandige artiest uit zijn hoofd laat en hij wordt er steeds populairder mee. In 1966 en latere jaren toen elke Amerikaanse groep onder invloed van de Californische groepen op zijn minst pretendeerde drugs te gebruiken (je verkocht geen plaat als je je tegen drugs keerde) zei Frank Zappa openlijk, dat hij niets van drugs moest hebben. Toen de scene geteisterd werd door groupies, die het de popsterren naar hun zin probeerden te maken, maar ze meestal meer last bezorgden, was er geen groupie, die het in zijn hoofd haalde om naar Frank Zappa te komen. Het moest zelfs zover komen, dat hij in een interview openlijk verklaarde niets tegen groupies te hebben. Toen kwamen de eersten aarzelend naar hem toe en vroegen hem ... zijn handtekening. Frank Zappa heeft geen sex-appeal : wat hij wel heeft is een bizar brein, dat nu al jaren mensen en modes op de tenen gaat staan, tot veel genoegen van zijn fanatiek legertje aanhangers.
Spot
Frank Zappa is de eerste, enige en echte freak, die Amerika waarschijnlijk tot zijn spijt voortgebracht heeft. Een vogel, die doet wat hij wil, die een plaat uitbrengt met als titel "We're only in it for the money" op het moment, dat iedereen dat 'alternatief' tracht te vergeten en die zijn groep ontbindt als hij dat nodig vindt en dan plotseling terug is, met een vokaal bijzonder sterke Mothers Of Invention waarin enige ex-Turtles opduiken. Een man, die nooit geaarzeld heeft om de popscene zelf tot onderwerp van zijn spot te maken en ook iemand, die in staat is hele goeie komposities te schrijven, in het najaar moet hier de film '200 motels' gaan draaien en eerder zal de elpee van dit werkstuk te krijgen zijn. Frank Zappa noemt dit werk een Fantasy Opera. Het verhaal gaat over een rock groep of tournee in een denkbeeldig stadje, dat zowel over een koncentratiekamp beschikt als over een underground bioskoop, een boerderij en een ...motel.
Mogelijkheden
200 Motels beweegt zich op alterlei niveau t er wordt gezongen, gedanst, verteld. En er staan verschillende kanalen ter beschikking om alles aan de toeschouwer mee te delen : film, muziek, situaties. Het is duidelijk, dat Zappa, die al drie jaar met dit idee speelt, eindelijk zijn mogelijkheden uitbreidt en precies brengt waar hij altijd in gelooft heeft : dat pop niet alleen maar muziek is, maar veel meer : pop is maatschappij, pop is kunst, pop is alles. Er wordt in 200 Motels niet echt geakteerd, de meeste mensen in de film zijn gewoon zichzelf, behalve dan dat Zappa hier en daar een veeg uit de pan geeft naar een verschijnsel, dat hem niet bevalt of gewoon zelfspot bedrijft. Kritiek : Rance Muhammitz is een soort manager, die zijn groep alles geeft zolang zij er met bloed voor tekenen. Zelfspot : do groep is stomvervelend omdat zij voortdurend Zappa's 'comedy music' moet spelen. Er spelen ook twee groupies in de film. En behalve Ringo, speelt ook Don Preston mee. Zappa schreef negen nieuwe songs voor de film. De Royal Philharmonic Orchestra begeleidt de groep. Ben je een bewonderaar van Zappa dan zul je niet lang hoeven te denken over een bezoek aan de bios, zegt Zappa je nog niet veel, dan vormt deze film een mooie kans om hem helemaal te leren kennen.